Dariusz Snarski

---

Kariera w boksie amatorskim

Dariusz Snarski to postać, która w swoim życiu zawodowym poświęciła się boksowi amatorskiemu. Walcząc w kategoriach wagowych lekkiej i lekkopółśredniej, zdobył znaczące doświadczenie oraz osiągnięcia, które pozostaną w pamięci jego fanów.

Najważniejsza dekada dla Snarskiego miała miejsce podczas igrzysk olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku, gdzie rywalizował w wadze lekkiej. Niestety, zakończył swoją drogę sportową na tym etapie, odpadł bowiem w drugiej rundzie (1/8 finału). Mimo tego, jego największym sukcesem był występ na mistrzostwach świata w 1993 roku w Tampere, gdzie dotarł do ćwierćfinału, zyskując uznanie wśród kibiców.

Odwiedził także rywalizacje na mistrzostwach Europy, startując w Bursie w 1993 roku oraz w Vejle w 1996 roku, lecz w obu przypadkach nie udało mu się osiągnąć znaczących rezultatów.

Wspaniałą kartą w jego karierze są również osiągnięcia na krajowym podwórku, gdzie trzykrotnie zdobył tytuł mistrza Polski w wadze lekkiej, w latach: 1991, 1996 oraz 1997. Dodatkowo wicemistrzowski tytuł zdobył w wadze lekkopółśredniej w 1993 roku. W 1995 roku zwyciężył w Turnieju im. Feliksa Stamma, co jeszcze bardziej umocniło jego pozycję w polskim boksie.

W swojej imponującej karierze stoczył 294 pojedynki, z czego 247 z nich zakończył zwycięstwem, pięć walk zakończyło się remisem, a 42 razy musiał uznać wyższość rywali. Snarski był aktywnym zawodnikiem klubów takich jak Hetman Białystok oraz Olimpia Poznań, gdzie rozwijał swoje umiejętności bokserskie i zdobywał cenne doświadczenie na macie.

Kariera w boksie zawodowym

Dariusz Snarski to wybitny bokser, którego kariera zawodowa w wadze lekkiej trwała od 1998 do 2013 roku. W tym czasie stoczył łącznie 66 pojedynków, z wynikiem 32 zwycięstw oraz 32 porażek, a także 2 remisów. Wielkim osiągnięciem było zdobycie tytułu IBF intercontinental 2 grudnia 2000 roku, kiedy to stoczył emocjonującą walkę z Włochem Vincenzo Belcastro w wadze super piórkowej.

Rok 2001 przyniósł mu szansę na tytuł mistrza Europy w wadze lekkiej. Niestety, w starciu z obrońcą tytułu, Stefano Zoffem, Snarski musiał uznać wyższość rywala. Z nieco lepszym wynikiem w kolejnym starciu 7 listopada 2008 roku, Dariusz zmierzył się z Polakiem Maciejem Zeganem o tytuł mistrza państw bałtyckich federacji BBU, kończąc walkę na punkty, co było wynikiem kontrowersyjnym, zwłaszcza iż w ostatniej rundzie stracił punkt za cios poniżej pasa.

14 grudnia 2008 roku, Snarski starał się o wakujący tytuł mistrza świata federacji Universal Boxing Council. Mimo prowadzenia w walce na punkty u dwóch sędziów, ostatecznie przegrał przez techniczny nokaut w 12 rundzie z Kenijczykiem Davidem Kiilu. Życie boksera potoczyło się jednak w dobrym kierunku, gdy 21 listopada 2009 roku zdobył tytuł wakującego mistrza świata federacji UBO w wadze lekkiej, pokonując Gruzina Nugzara Margawelaszwiliego.

Kolejnym kluczowym momentem w jego karierze miała miejsce 27 czerwca 2010 roku, kiedy to Snarski wywalczył tytuł mistrza państw bałtyckich federacji BBU na gali w Kolnie, pokonując na punkty Białorusina Yauheni Abdurazakau’a. W apeksie kariery, 10 października 2010 roku, stoczył kontrowersyjny pojedynek z Krzysztofem Cieślakiem, kończąc go przegraną na punkty, której werdykt budził wątpliwości.

Snarski zdołał w końcu zrewanżować się Cieślakowi 19 grudnia 2010 roku. W tym rewanżowym pojedynku posłał rywala na deski dwukrotnie, co zaowocowało pewnym zwycięstwem na punkty z wynikami 118-109, 118-109 oraz 118-110. Jego kariera zakończyła się 16 listopada 2013 roku, kiedy stanął do rewanżu z Maciejem Zeganem, niestety ponownie przegrywając na punkty w starciu sześciobramkowym z wynikiem 76:76, 73-78 i 75-77.

---

Oceń: Dariusz Snarski

---