UWAGA! Dołącz do nowej grupy Bielsk Podlaski - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Julian Sztatler

Kultura i sztuka

Julian Sztatler to postać, która na zawsze wpisała się w historię polskiej muzyki rozrywkowej. Urodził się 10 listopada 1914 roku w Bielsku Podlaskim i od młodych lat wykazywał ogromne talenty artystyczne, które z czasem rozwinął w różnorodnych dziedzinach.

Był nie tylko piosenkarzem i pianistą, ale również aktorem, co czyniło go wszechstronnym twórcą. Jego kariera odbywała się w trudnych czasach, jednak Sztatler zdołał zdobyć uznanie i sympatię publiczności.

Jego życie zakończyło się tragiczną śmiercią 8 kwietnia 1964 roku w Warszawie. Pomimo krótkiego czasu, który miał na artystyczne eksploracje, pozostawił po sobie istotny ślad w polskiej kulturze.

Życiorys

Julian Sztatler przyszedł na świat w rodzinie Leona oraz Anny Sztatlerów. Jego edukacja odbywała się w Łodzi, gdzie ukończył szkołę średnią oraz Państwową Szkołę Włókienniczą. Przez pewien czas pracował w fabryce włókienniczej jako mistrz tkacki, a lata 30. XX wieku to również okres jego debiutu artystycznego.

W trakcie II wojny światowej Sztatler spędził czas w łódzkim getcie, co miało wpływ na jego dalsze życie artystyczne. Po wojnie krótko osiedlił się w Krakowie, gdzie występował w jazzowym klubie YMCA. Zaledwie chwilę później powrócił do Łodzi, w której związał się z Domem Żołnierza oraz teatrem „Syrena” w latach 1945-1946. W tym teatrze występował jeszcze wiele lat później w Warszawie, w sezonie 1956/1957.

Od 1947 roku Sztatler brał udział w łódzkim kabarecie „Tabarin”, a również prezentował swoje umiejętności w Teatrze Satyryków w Łodzi oraz, od 1949 roku, w Warszawie. Jako artysta teatralny szczególnie wyróżniał się w przedstawieniach zbiorowych, gdzie wykonywał piosenki.

W latach 50. intensywnie współpracował z Polskim Radiem, będąc stałym gościem różnych programów rozrywkowych, w tym popularnego „Podwieczorka przy mikrofonie”. Tworzył nagrania zarówno dla radia, jak i na płyty. W 1953 roku zagrał w filmie „Sprawa do załatwienia”, w którym występował obok Marii Koterbskiej.

Julian Sztatler odbył również szereg zagranicznych tournée, w tym do Czechosłowacji, Węgier, Francji, gdzie występował w polonijnych klubach, oraz do Izraela, gdzie nagrywał audycje radiowe.

Od 1961 roku, w warszawskiej kawiarni „Pod Gwiazdami”, prowadził własny program zatytułowany „Studio pod Gwiazdami”. Był to twórczy rozwój okresu łódzkiego, w którym promował mniej popularny w Polsce klubowy styl rozrywki w stylu francuskim. W ramach jego programu wykonywał subtelne piosenki, grając na fortepianie oraz prowadząc interakcję z publicznością. Po jego śmierci program przejął Zbigniew Kurtycz. Równocześnie, Sztatler brał udział w szkółce piosenkarskiej, prowadzonej przez „Pagart”.

Był mężem tancerki Natalii (Naty) Lerskiej, która odeszła w 2022 roku. Julian Sztatler zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera II B 30-6-23).

Niektóre utwory z repertuaru

Julian Sztatler, znany kompozytor i autor tekstów, ma w swoim repertuarze wiele znakomitych utworów. Oto niektóre z nich:

  • 1952: Wio koniku (muzyka: Imre Garai, słowa: Jerzy Jurandot),
  • 1953: Piosenka bibliotekarza (muzyka: Marek Sart, słowa: Helena Kołaczkowska),
  • 1953: Walc MDM (muzyka: Zygmunt Wiehler, słowa: Zdzisław Gozdawa, Wacław Stępień),
  • 1954: Deszcz (muzyka: Zdzisław Gozdawa i Wacław Stępień),
  • 1955: Jestem dzisiaj sam (muzyka: Paul Durand, słowa: Henryk Rostworowski),
  • 1955: Nieortograficzna piosenka (muzyka: Władysław Szpilman, słowa: Kazimierz Winkler),
  • 1955: W maleńkiej cichej kawiarence (muzyka: Fred Raymond, słowa: Tymoteusz Ortym),
  • 1955: Pantofelki (muzyka: Borys Mokrousow),
  • 1955: Mój rytm (muzyka: George Gershwin),
  • 1956: Zapomniana piosenka (w duecie z Stefcią Górską, muzyka: Jan Markowski, słowa: Aleksander Antoniewicz),
  • 1957: Fiakier (muzyka: Xanroff),
  • 1955: Frontowe wiarusy,
  • 1955: Pędzi pociąg,
  • 1959: I tak cię pokocham.

Ordery i odznaczenia

Julian Sztatler został wyróżniony licznymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jego zasługi i wkład w rozwój kraju.

  • złoty Krzyż Zasługi, 11 lipca 1955,
  • medal 10-lecia Polski Ludowej, 19 stycznia 1955.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 06.11.2023 r.]
  2. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/196 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  3. M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

Oceń: Julian Sztatler

★★★★★
Średnia ocena:5 Liczba ocen:9