Lubow Wiaczesławowna Razumowska była wybitną postacią w dziedzinie historii oraz slawistyki, urodzoną 15 lipca 1897 roku w Bielsku, a zmarłą 21 września 1969 roku w Leningradzie. Jej wkład w badania nad historią Słowian oraz polską literaturą jest nieoceniony.
Ukończyła slawistykę na Wyższych Kursach dla Kobiet w Riazaniu w 1918 roku. Po zdobyciu wykształcenia zawodowego podjęła pracę w różnych instytucjach akademickich, w tym na uniwersytecie w Taszkencie oraz w Akademii Nauk ZSRR. W 1943 roku uzyskała tytuł doktora za pracę poświęconą Kronice Słowian, co otworzyło jej drogę do dalszej kariery akademickiej.
W 1958 roku została profesorem, co dowodziło uznania jej osiągnięć w środowisku naukowym. Pracowała nie tylko w Instytucie Historii w Petersburgu, ale również w Instytucie Słowianoznastwa Akademii Nauk ZSRR. Jej badania obejmowały szeroki zakres tematów, a jednym z jej najważniejszych osiągnięć była redakcja Kroniki Słowian w 1963 roku.
Razumowska zajmowała się także historią chłopów polskich, o której pisała w 1968 roku. Również skoncentrowała się na aspektach literatury polskiej, analizując okres średniowiecza i baroku, jak i twórczość znamienitych pisarzy, takich jak Mikołaj Rej czy Jan Kochanowski. Jej prace ukazały się w radzieckiej publikacji poświęconej historii literatury polskiej w latach 1968-1969.
Przypisy
- Łużny 1991 r., s. 275.
- Разумовская Любовь Вячеславовна.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jan Mironczuk | Doroteusz Fionik | Józef Jaroszewicz | Wojciech KuczkowskiOceń: Lubow Razumowska