Konstanty Cudny jest postacią niezwykle istotną w dziedzinie inżynierii budowy okrętów. Urodził się 26 października 1928 roku w Bielsku Podlaskim, a swoją karierę zawodową związał z nauką oraz edukacją. Jako profesor zwyczajny nauk technicznych, miał kluczowy wpływ na kształcenie przyszłych pokoleń inżynierów morskich.
Wielu studentów miało zaszczyt uczyć się od Konstantego Cudnego, który prowadził zajęcia w renomowanej Wyższej Szkole Marynarki Wojennej oraz w Politechnice Gdańskiej. Jego wkład w rozwój technologii okrętowej oraz pasja do nauczania pozostawiły trwały ślad w historii polskiego szkolnictwa wyższego.
Konstanty Cudny zmarł 5 czerwca 2009 roku, pozostawiając za sobą nie tylko wiedzę, ale także inspirację dla wielu uczniów oraz współpracowników, którzy kontynuują jego dziedzictwo.
Życiorys
Po zakończeniu nauki w gimnazjum w 1947 roku, Konstanty Cudny rozpoczął swoją edukację na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. W 1952 roku uzyskał tytuł magistra nauk technicznych oraz inżyniera budowy okrętów. Po ukończeniu studiów, został powołany do służby wojskowej, gdzie awansował na podporucznika w Marynarce Wojennej i podjął pracę jako wykładowca w Szkole Specjalistów Morskich w Ustce.
Po dwóch latach pełnienia służby wojskowej, został mianowany kierownikiem Rejonowego Przedstawicielstwa Wojskowego w Stoczni Gdynia. Jako przedstawiciel marynarki, sprawował nadzór techniczny nad budową okrętów, początkowo działając na podstawie licencji radzieckiej, a później w oparciu o polskie projekty. W jego zakresie działań mieściła się również modernizacja niszczycieli „Burza” oraz „Błyskawica”. W 1969 roku zakończył swoje studia doktoranckie, obroniwszy rozprawę na Politechnice Gdańskiej.
W tym samym okresie, Cudny został przeniesiony do Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej, gdzie objął stanowisko szefa Katedry Konstrukcji Maszyn. Na przestrzeni swojego rozwoju zawodowego zajmował wiele istotnych funkcji, w tym zastępcy komendanta Wydziału ds. Naukowych, komendanta Instytutu Podstaw Budowy Maszyn Okrętowych oraz komendanta Wydziału Mechaniczno-Elektrycznego, co jest odpowiednikiem dziekana na uczelniach cywilnych. W 1971 roku został nominowany na docenta, a w 1978 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.
W 1973 roku awansował na stopień komandora i prowadził badania dotyczące nowych materiałów oraz technologii stosowanych w budownictwie okrętowym. W 1990 roku został profesorem zwyczajnym nauk technicznych. Rok później zakończył swoją zawodową służbę wojskową, przenosząc się na Politechnikę Gdańską, gdzie objął Katedrę Materiałoznawstwa Okrętowego i Oceanotechnicznego. Po przejściu na emeryturę w 2003 roku, zmarł 5 czerwca 2009 roku. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu komunalnym w Sopocie, w kwaterze N6-3-17.
Niektóre z jego publikacji to:
- stopy aluminium w budownictwie okrętowym (1971),
- linie wałów okrętowych (1976),
- konstrukcje okrętowe ze stopów aluminium (1976),
- stopy metali przeznaczone na kadłuby okrętowe i konstrukcje oceanotechniczne (1984),
- stopy metali na kadłuby okrętów (1989),
- linie wałów okrętowych: konstrukcje i obliczenia (1990).
Przypisy
- Odszedł na wieczną wachtę…. [dostęp 28.04.2011 r.]
- śp. Lech Kadłubowski
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Emilian Adamiuk | Iosif Łangbard | Zofia Sara Syrkin-BinsztejnowaOceń: Konstanty Cudny